دیدگاه دانشجویان در رابطه با عملکرد آموزشی ،روابط بین فردی و ویژگیهای شخصیتی مربیان بالینی دانشکده پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی زنجان

زمینه و هدف: مربیان بالینی با ایجاد محیط آموزش بالینی مناسب ، نقش به سزایی در کسب توانمندی های حرفه ای دانشجویان گروه های پزشکی و پیراپزشکی دارند. این مطالعه با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی زنجان در خصوص عملکرد آموزشی،روابط بین فردی و ویژگیهای شخصیتی مربیان بالینی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 332 نفر از دانشجویان دانشکده ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی زنجان به صورت سرشماری مشارکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها ،پرسشنامه متشکل از 2 بخش بود ،بخش اول پرسشنامه شامل مشخصات فردی مربیان بالینی و بخش دوم با 48 سوال در5 حیطه ،مربوط به سنجش توانایی عمومی آموزش ،شایستگی های حرفه ای، نحوه ارزشیابی دانشجویان، روابط بین فردی و ویژگی های شخصیتی مربیان طراحی شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون آماری t مستقل،آزمون فریدمن و تحلیل واریانس استفاده شد. یافته ها:در رابطه با عملکرد آموزشی2/82 درصد از دانشجویان مربیان بالینی خود را خوب توصیف کردند ،از نظر شایستگی بالینی نیز در 9/80 درصد موارد ، در حیطه ی نحوه ی ارزشیابی دانشجویان در 1/65 درصد موارد و از نظر روابط بین فردی در 7/79 درصد موارد نتیجه ارزشیابی خوب بوده است. از دیدگاه دانشجویان ، مربیان بالینی از نظر ویژگی های شخصیتی در 2/76 درصد موارد خوب ارزیابی شدند. میانگین نمره ی کسب شده مربیان ،9/84 از کل 100 نمره بود که در دو جنس مذکر و مونث، تفاوت آماری معنی داری نداشت. میانگین کل نمره ی کسب شده در اساتید بالینی با مدرک phd بالاتر از مربیان دارای مدرک کارشناسی ارشد و کارشناسی بود. بیشترین نمره مربوط به مربیان مامایی و مربیان با سابقه ی کار بیش از 10 سال و کمترین میانگین نمره ی اخذ شده مربوط به مربیان گروه اتاق عمل و مربیان با سابقه ی کاری 5 تا 10 سال بود (05/0>p). نتیجه گیری: اگرچه عملکرد بالینی مربیان در دانشکده ی پرستاری و مامایی زنجان از دیدگاه دانشجویان خوب ارزیابی شد، اما با ارزیابی های مکرر وضعیت آموزش بالینی و پایش عملکرد مربیان و مقایسه وضعیت موجود با وضعیت قبل و تقویت جنبه های مثبت و اصلاح نقایص می توان گامی موثر در راستای ارتقای هر چه بیشتر کیفیت آموزش بالینی برداشت.